Familie Stevens compleet!!!

Onze Chinese reisbegeleiders waren zo lief om voor ons naar een (computer)muis op zoek te gaan, zodat we alsnog de website kunnen bijwerken. Wat hebben jullie allemaal gemist? Nou, een heleboel.

4 oktober 2008
Opa en oma Echt kwamen ons 's morgens nog even gedag zeggen en na wat "instructies" aan de andere thuisblijvers (Opa en oma Sjtasie en Roy en Daniëlla) vertrokken we rond 15 uur naar Schiphol. De rit verliep voorspoedig, totdat wij van Oma Sjtasie hoorden dat we ongeveer 1,5 uur vertraging zouden hebben. Desondanks toch maar naar Schiphol, want om 18.15 hadden we bij de incheckbalie met onze reisgenoten afgesproken. Het automatisch inchecken was geen succes, want Roemer had een aparte reservering en Leif stond bij onze reisgenoten vermeld. Toch maar aansluiten achter een hele lange rij en we namen toen ook afscheid van Roy en Daniëlla, die zo lief waren geweest om ons te brengen. Op een gegeven moment bevond Sandra zich meer op de wc, dan in de wachtrij, maar een paar pillen rijker (van de eerste hulp) en een paar euro's armer, gingen we toch vol goede moed om 21.45 boarden.
We are go for flight!

5 oktober 2008
Rond 13.30 plaatselijke tijd landden we op het vliegveld van Beijing. De stookkosten moeten daar torenhoog zijn, want de verwarming draaide overuren. Poeh, poeh. We werden opgewacht door Tao Qi, Tao Ling en Karen. De laatste twee zouden met ons naar Hohhot in Binnen-Mongolië vliegen. Tao Qi ging met onze reisgenoten naar Shenyang en we zullen elkaar zaterdag weer zien in Beijing. Om 17.20 stond onze vlucht naar Hohhot gepland, maar je gelooft het of niet, we stonden in de file! Nee, niet op straat, maar bij het taxiën. Gelukkig duurde de vlucht maar 3 kwartier en om 18.30 zetten we voet aan Mongoolse grond. Hohhot is een moderne stad met veel lichtversieringen. Wij verblijven in het Holiday Inn, een mooi hotel met goede faciliteiten. De kamers zijn erg ruim en we zijn erg blij met de connecting doors. Het hotel ligt aan een drukke weg (gezien het winkelaanbod, volgens mij, de Champs Elysees van Hohhot), waar de wegpiraten krioelen als mieren. Het is elke keer weer een uitdaging om de straat over te steken.

6 oktober 2008
's Morgens hadden we vrij en we maakten graag gebruik van de mogelijkheid nog even rustig te bij te komen van onze drukke reisdagen. Om 12.30 zouden Tao Ling en Karen naar onze kamer komen en rond 13.00 konden we Leif verwachten. Roemer en tante Sandra hadden het zich ondertussen gezellig gemaakt op de kamer met veel snoepjes en dvdtjes. Om 13.00 ging de telefoon: Leif had nog niet gegeten en de directrice van het kindertehuis wilde dit eerst nog even doen; we moesten dus nog een uurtje langer wachten. De zenuwen gierden door m'n keel, maar rond 14.10 ging dan toch onze bel: daar was dan eindelijk ons manneke. Erg wijs voor z'n leeftijd, maar toch nog een droppie. Hij had Elmo in z'n armen, dus ons pakketje heeft hij gekregen. Toen ik hem wilde oppakken, begon hij heel hard te huilen. Nadat z'n verzorgster en ik hem beetje voor beetje wat speelgoed gaven, konden we wat meer toenadering zoeken. De paperassen leken uren te duren, maar na het vertrek van de directrice en de verzorgster, mocht ook Roemer kennis maken met haar broertje. Na een hazeslaapje en een paar moeilijke momentjes, gingen we even naar het nabijgelegen warenhuis om wat kleertjes voor het kindertehuis te scoren. Leif had de grootste lol met Edwin op de roltrap en hij zit als een koning in de buggy. We hadden (en hebben) veel bekijks op straat en later ook bij McDonald's. Jawel hoor, Leif lust een happy meal. In playland stond een klein klimtoestel met glijbaan en zowel Roemer als Leif speelde naar hartelust. Toen Roemer op haar buik naar beneden gleed, deed Leif dat meteen na. Dat belooft nog wat voor de toekomst. Teruggekomen op de kamer hebben Roemer en Leif in hun pyjamaatjes nog even naar Nijntje gekeken. Heerlijk genieten; ons gezinnetje is eindelijk compleet.

7 oktober 2008
Om half zeven werden we gewekt door het alarm van de telefoon en ook Leif was toen present. Lekker even rustig wakker worden, maar bij het aankleden moest hij een speeltje even afgeven. Nou, nog nooit zo'n driftkikkertje meegemaakt. Ook later op de dag blijkt, dat we meteen moeten ingrijpen, want ons mannetje kan er wat van en Roemer moet het af en toe ontgelden. Wij hadden chocoladepasta meegenomen uit Nederland en Leif is zo'n smikkelkont, dat hij een boterham met pasta niet laat staan. Zijn maag kon wel een bodemloze put zijn, want hij kan de hele dag door eten (en snoepen). Vanmorgen hebben we nog een paar uur paperassen moeten doorploegen, maar vanmiddag gingen we voor de dagelijkse lichaamsbeweging Hohhot wat verkennen. Verder dan een paar straten zijn we niet gekomen, maar we hopen dat dit de komende dagen nog gaat lukken. Wel zagen we een speeltuintje en Edwin vroeg of Roemer en Leif daar even mochten spelen. Toen bleek dat het de speelplaats van een school was, hebben we het toch maar niet te lang gemaakt. Edwin ging vanmiddag met Tao Ling en Karen naar de Notary om nog wat documenten af te handelen en Sandra en ik zijn uiteindelijk met de kinderen op de hotelkamer gebleven. Zo konden ze al wat meer aan elkaar wennen. Op de driftbuien van Leif na, was het erg gezellig en ontspannen. We gaan ervan uit, dat die driftbuien in de toekomst vanzelf minder worden als hij ons beter verstaat en weet wat onze regels zijn. Voor ons is het ook even wennen, want het is toch weer iets heel anders: een baby van bijna 1 jaar of een ondernemend peutertje van bijna 2. 's Avonds zijn we met Tao Ling en Karen naar een restaurant aan de overkant geweest. Wij vonden het eten heerlijk en ook Leif heeft 4! kommetjes leeggegeten. Roemer was gewoonweg te moe, want ze at nauwelijks en vond het maar niks dat er geen kroepoek was.

Deze week moet er nog op verschillende momenten vanalles geregeld worden en van bezichtigingen komt waarschijnlijk minder terecht. Gelukkig staat morgen een uitstapje naar de grasvlaktes op de planning en we zijn dan ook erg benieuwd naar de leefgewoontes van de Mongolen. Voor nu welterusten en tot de volgende keer.