Een half jaar thuis

Jeetje, wat is het al weer lang geleden, dat ik een bericht heb gepost. Maar wat is er intussen ook veel gebeurd...

Zelf ben ik een aantal keren flink ziek geweest, maar ook de kinderen zijn niet gespaard gebleven. Van tanden trekken, tot zalfjes voor vanalles en nog wat, tot oogartsen en urologen. Helaas zijn we nog niet helemaal klaar, want voor Roemer staat nog een bezoekje aan de kaakchirurg op de planning en Leif wordt over anderhalve week op de OK verwacht voor een kleine operatie. Gelukkig allemaal niet zo ernstig, maar het gedoe er om heen. En het geregel... ik kan bijna een aparte agenda aanschaffen voor dit soort dingen.

Zo genoeg gezeurd; wat is er nog meer voor nieuws? Roemer wilde de zijwieltjes van de fiets: helaas viel het voor haar tegen, dat ze niet meteen zelfstandig kon fietsen, dus inmiddels heeft papa ze er weer op gemaakt. Dit vindt Leif niet zo erg, want nu kan hij ook nog fietsen. Het zou me niets verbazen als hij nog eerder dan Roemer los kan fietsen. Hem maakt het niets uit als hij een keer meer of minder valt. Gewoon opstaan en niet aanstellen!

Ook nog een oudergesprekje op school en bij het kdv gehad: iedereen is tevreden over onze kids. Zo horen we het graag. We zijn supertrots op onze kanjers.

Oh ja, Leif heeft voor het eerst gezwommen. Meteen kopje onder toen hij van een peuterglijbaan ging. Dat was even schrikken. We hebben steeds gedacht dat Leif zo'n type was dat nergens het gevaar van inziet en dat hij zo zonder nadenken in het diepe zou springen, maar gelukkig is dat niet zo. Hij klampt zich helemaal vast, maar samen met mama durft hij het wel aan. Pfff, wat een opluchting.

Raf heeft eindelijk een broertje gekregen: Tren. Edwin is beretrots dat hij peetoom mocht worden. Wie had dat ooit gedacht/verwacht?
Roemer's eerste reactie toen ze hoorde dat de baby een jongen was: dan krijg ik 50 cent van oma Echt. Jawel, onze 4-jarige sluit al weddenschappen af. Gelukkig won ze, anders had papa de beurs moeten trekken.

Op de school van Roemer was op 1 april vastenactie (geen 1-aprilgrap) en de klassen gingen allemaal een uitdaging aan. Voor groep 1 hadden ze bedacht, dat ze een minuut lang liedjes moesten zingen. Nou, dat is voor Roemer geen straf en dit werd dan ook glansrijk gehaald.

Dan voor het eerst Pasen. Leif was niks bang voor de Paashaas. Of zou het er aan hebben gelegen, dat hij steeds chocolade eitjes kreeg? Vol overgave zocht hij samen met Roemer naar eieren. En wat was het een heerlijk weer met Pasen. Weten jullie nog dat het het vorig jaar met Pasen flink gesneeuwd had?

Ook is het een jaar geleden dat we het voorstel voor Leif kregen en inmiddels is hij alweer een half jaar thuis. De tijd is voorbij gevlogen, maar wat genieten we van ons mannetje. Roemer en Leif zijn echt aan elkaar gewaagd, maar kunnen ook ontzettend lief zijn voor elkaar. Een echte broer en zus!