Effe een updeetje

Vandaag hebben we de exacte datum, dat de LOI is ingevoerd, te horen gekregen. We hebben steeds gedacht dat dit rond 20 april zou zijn geweest, maar blijkbaar is dit pas op 8 mei gebeurd. Helaas, dat valt toch wel tegen. Aan de andere kant weten we nu ook dat we op 22 mei de digitale stempel application approved (ook wel pre-approval genoemd) hebben gekregen. Nu ligt ons dossier waarschijnlijk bij de afdeling special need van CCAA voor de verdere beoordeling. Het is nog echt koffiedik kijken, wanneer we de LOA kunnen verwachten en natuurlijk ons doel: WANNEER MOGEN WE DAN EINDELIJK NAAR LEIF???

Terug van weggeweest

Gisteren zijn we teruggekomen van een weekje Frankrijk (of eigenlijk Disneyland). Helaas nog geen nieuws m.b.t. de LOA. Edwin en ik hadden in elk geval wel afgesproken dat we op en neer naar Nederland zouden rijden, als hij tijdens de vakantie was ontvangen. Het mocht helaas niet zo zijn. Ik heb de hoop, om voor de Olympische Spelen naar China te gaan, in elk geval nog niet opgegeven. Van het kaarsje aansteken is nog niet veel terecht gekomen. Weet je wat, ik steek meteen een theelichtje aan... Zo, dat is gelukt. Nu afwachten...

Het is vandaag in ieder geval 6 weken geleden dat we in joepie-stemming kwamen. We zijn natuurlijk ontzettend blij dat we al een voorstel hebben gekregen, maar het wachten valt ontzettend zwaar, omdat er nog geen duidelijkheid is.
We zijn Roemer in elk geval al langzamerhand aan het voorbereiden op het feit dat we (hopelijk op korte termijn) 2 weken naar China gaan om Leif op te halen. We hebben er uitgebreid over gesproken, maar blijven van mening dat het voor Roemer beter is als ze in Nederland blijft. Hoe moeilijk wij dat ook vinden. Hoe dit dan verder moet met naar school gaan, zien we wel als we een datum hebben.

Onderstaand een sfeerimpressie van ons uitje. Nee, we hebben Frans Bauer niet gezien, maar voor de rest is ons geen enkele VIP bespaard gebleven. Roemer is met Jan en alleman op de foto geweest. De grootste pret, maar de attracties? Nee hoor, alleen Sjmol wurld was favoriet. Vooral ook omdat er een trommelaar was: Net als papa. Ja, dat mocht hij willen ;-).
Op de heenreis heeft ze wel een uur lang een eigen tekst gemaakt op: Ik heb mijn wagen volgeladen, vol met allemaal sjtinksökke (stinksokken) enz. Ook kan ze eindeloos in een fantasietaaltje praten alsof het een wereldtaal is. Gelukkig spreekt ze ook al een aardig woordje Frans. Au revoir, merci en bonjour; ze schudt het zo uit haar mouw.

Sinds enkele weken heeft Roemer een onzichtbaar vriendje, dat allemaal dingen doet, die niet mogen. De naam van dit vriendje wil nog wel eens veranderen: Joshua (waar ze die naam vandaan heeft?) of Bas, maar toch meestal Potter. Ach, we laten haar maar. Alleen is ook maar zo alleen, nietwaar?