vrijdag 19 september 2008

Er is er één jarig, hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is...

Roemer!!!!!

Hieperdepiep, hoera. Roemer is vandaag 4 jaar geworden. De eerste cadeautjes heeft ze gisteren al van papa en mama gekregen: een minifototoestel van Hannah Montana en het spel Wolfje Wervelwind.

Vandaag mag ze op school trakteren; mama probeerde haar nog over te halen om voor een gezonde traktatie te kiezen, maar het zijn toch de likkoekjes geworden.

Over trakteren gesproken: tante Sandra is zo blij, dat ze mee mag naar China, dat ze gisteren op Chinees trakteerde. We moeten tenslotte onze vaardigheden met de stokjes wat bijschaven. Roemer bracht het er aardig vanaf met af en toe een beetje foetele (vals spelen), maar die tante Sandra toch... die kon er werkelijk niks van of zoals ze zelf zegt: ik ben motorisch gestoord. Gelukkig heeft ze, en wij natuurlijk ook, nog 2 weken om de puntjes op de i te zetten. Zou toch moeten lukken, nietwaar? Of toch maar voor de zekerheid bestek meenemen???

donderdag 11 september 2008

Laatste nieuws uit China en over onze reis!

Via de contactpersoon bij de stichting, die het pleeggezin van Leif heeft gesponsord, hebben wij vernomen, dat Leif op 2 september teruggebracht is naar het eerste kindertehuis. Wij vinden dit toch wel erg vroeg, maar het is helaas niet anders. We zijn benieuwd wanneer we hem in onze armen kunnen sluiten.

Door omstandigheden hebben we deze week besloten, dat Roemer mee gaat naar China. Daar in het reisbeleid van Meiling staat dat kinderen jonger dan zes jaar begeleid dienen te worden door een extra persoon, nemen we ook een kindermeisje mee (woorden van tante Sandra). Wij hebben Roemer gisteren het grote nieuws verteld en ze kan het eigenlijk nog niet bevatten. Haar eerste reactie: hoe moet het nu met de cadeautjes, die ik voor oma heb gemaakt en ik vulde zelf in gedachte aan: en met de cadeaumand, die oma voor mij heeft gemaakt? We hebben afgesproken, dat ze allebei tussendoor pakjes mogen openmaken. Dat het meegaan naar China toch echt menens is, merkte ze 's middags al, want toen zijn we naar Venlo geweest voor de inentingen. Ze huilde even, maar waar wij enkele dagen een stijve nek en schouders aan over hielden, is bij Roemer nu al niets meer te merken.

Gisteren hebben we nog het een en ander met een medewerkster van Meiling besproken en het blijkt dat we de tweede week weer terecht kunnen in Beijing. Ik hoop dat we het vogelnest kunnen gaan bezichtigen. Sowieso nogmaals de muur beklimmen (of in ieder geval Edwin) en natuurlijk niet vergeten SHOPPEN! Sandra zal niet weten wat ze ziet. We wachten nog op de definitieve datums en op de uitnodiging voor de afreisbijeenkomst. Dan weten we gauw meer.

dinsdag 9 september 2008

En toen was ze ineens groot...

Afgelopen donderdag vierde Roemer haar afscheidsfeestje bij Kiekeboe en na veel vijven en zessen mocht Roemer gisteren voor het eerst naar school. Afgelopen weekend hebben we nog lekker genoten van een paar daagjes Den Haag, voor het laatst met z'n drietjes. Tijdens dit uitje hebben we geprobeerd Roemer lekker te maken voor school en het lijkt er op dat het gelukt is. Zonder een traan droegen we haar over aan juf Jacqueline en toen ik rond 16 uur belde (oma en Raf hadden haar afgehaald) klonk ze erg blij: Ik dacht dat ik het niet leuk zou vinden, maar ik vind het echt leuk (en dan op z'n dialect). Zo'n enthousiasme hadden we al maanden niet meer meegemaakt. Wat zijn we trots op onze grote meid!



dinsdag 2 september 2008

Een bewogen dag, maar ontzettend blij: WE GAAN NAAR LEIF!!!

Vanmorgen kreeg ik per mail de bevestiging, dat de LOA's in week 33 verstuurd waren. Een klein rekensommetje vertelde ons, dat we dan toch gauw de TA mochten verwachten.

En ja wel hoor, vanavond verblijdde Ineke (van Meiling) ons met het telefoontje, dat de TA er al was. Nu kunnen de vluchten, de hotels, begeleiders en wat al niet meer geregeld worden. Ineke gaf aan dat we door de Paralympics en de feestweek begin oktober waarschijnlijk pas op 4 oktober naar China kunnen vertrekken. Jammer, dat het nu dan nog "zo lang" duurt, maar we kunnen tenminste gaan aftellen. Eindelijk...

Grote zus weet het nog niet. Komend weekend gaan we naar Den Haag. Nog even lekker tijd met haar samen doorbrengen, voordat we elkaar straks twee weken moeten missen.