Ziekenboeg in huize Stevens

Even een kort berichtje als teken van leven, want het gaat niet echt voorspoedig met de gezondheid van ons gezinnetje. Sinds afgelopen maandag liggen papa en mama in de lappenmand en Roemer heeft geregeld koorts. De enige, die zich voor zover we dat kunnen beoordelen, kiplekker voelt is Leif. Het doorslapen lukt nog niet echt, maar we hebben er vertrouwen in dat dat helemaal goed gaat komen.

Als we weer een beetje opgeknapt zijn, zal de website netjes bijgewerkt worden. Tot gauw!

Bedankt Bejing, maar we gaan nu (eindelijk) naar huis

Wij hebben weer enorm genoten van het geboorteland van onze kinderen, maar we zijn ook weer blij huiswaarts te gaan. Terug naar orde en regelmaat. En natuurlijk kijken we er erg naar uit om onze familie weer te knuffelen en dan met name ook oma, die tijdens onze reis een operatie moest ondergaan. Lieve schatten we komen er aan, hoor.

Gisteren hadden we weer een dagje vrij af en daar waren we erg blij mee, want woensdag was een mooie, maar ook erg enerverende dag. Te beginnen met een tripje naar het Vogelnest. Het was een warme dag, de kringen stonden onder de oksels. Wat moeten de mensen, die live bij de Olympische Spelen waren, hebben afgezien.
Vervolgens stond de Hutong op het programma. Edwin bleef bij Leif, want die was net in slaap gevallen, maar Roemer en ik hebben genoten van een ritje in een riksja. De familie, waar we werden uitgenodigd voor een kopje thee, leeft vrij luxe. De contrasten zijn onvoorstelbaar: het sanitair etc. is, in onze ogen, erg primitief. Zeker vergeleken met de plasma-tv, de computer en grote fridge. Aan de andere kant werden de oude normen en waarden wel gerespecteerd en voldeed de familie aan het stereotype door vogels te houden. Ook hadden ze een paar krekels als huisdier (in een kooitje).
Misschien dat we het door het Engels met accent van onze gids verkeerd begrepen hadden, maar we dachten vervolgens naar een Kung Fu school te gaan. Het bleek echter een Kung Fu voorstelling te zijn in het Red Light Theatre. Dit was niet zo'n geslaagde onderneming, omdat Roemer bang is in het donker en het duurde dan ook niet lang, voordat we weer met de kinderen buiten stonden. Duurbetaalde kaartjes weggegooid dus. Tante Sandra heeft wel van de voorstelling genoten, dus die heeft ons nog een beetje bijgekletst.
Toen we weer in het hotel arriveerden was het al zeven uur, dus we hebben bedankt voor het diner. Snel even bij de grote M wat gehaald en toen de kinderen naar bed gebracht. Morgen is er weer een dag.

Gisteren hadden we, zoals gezegd, een lekker dagje vrij en die hebben we dan ook nuttig besteed met shoppen. Het pingelen was niet altijd even succesvol, dus we hebben (veel) minder meegenomen dan we hadden gewild.
's Middags heeft Edwin de kids in bad gedaan en toen was het tijd voor het afscheidsdiner. Op het menu stond onder andere the famous Peking Duck en we hebben dan ook genoten.
Toen Roemer en Leif in diepe slaap waren, hebben we de koffers verder ingepakt en toen was het ook voor ons bedtijd.

We gaan zometeen ontbijten en dan nog een laatste blik op Beijing. Om half twaalf vertrekken we naar het vliegveld en om 14.20 kiezen we het luchtruim. Tot straks.

De muur, Oud Beijing en een lekker dagje vrij

Nadat Nicolien en Tao Qi gistermorgen de documenten geregeld hadden, vertrokken we per mini-bus naar de Grote Muur. Het was ook deze keer weer erg indrukwekkend. Onze kanjer Roemer is grotendeels zelf naar boven gestiefeld en ze had de medaille dan ook meer dan verdiend. Leif en mama waren beneden gebleven, maar hebben genoten van het mensen kijken en die waren er erg veel. Leif doet Roemer in veel na en het duurde dus niet lang voordat Leif net als Roemer foto's wilde maken. We hebben hem maar een videobandje in de hand gedrukt, zodat het net leek of hij precies zo'n fototoestel had als zijn grote zus. Zat Roemer op een knie, deed Leif dat even later ook. Het was prachtig om te zien.

Rond half 3 vertrokken we weer en toen stond Oud Beijing op het programma. Het is eigenlijk een stukje stad, dat als een museum in de open lucht beschouwd kan worden. We vonden het erg leuk om te ervaren hoe Beijing er jaren geleden uit moet hebben gezien. Edwin heeft nog even in een opiumhuis op een bank gelegen, maar de pijp zat vast aan de tafel. We waren blij dat we zelf drinken en andere versnaperingen hadden meegenomen, want dat vlees op een stokje, waar nog een staart aan zat, leek ons toch minder smakelijk.

Ofschoon we iedere dag genieten van alle bezienswaardigheden, waren we erg blij, dat we vandaag een vrije dag hadden. Nadat we op ons gemak ontbeten hadden, vertrokken we naar de Zijdemarkt (of eigenlijk Pearl Market). We hadden de buggy op de hotelkamer gelaten, omdat deze op de Zijdemarkt niet echt handig zou zijn. Helaas vonden onze kinderen dat minder geslaagd, dus is Edwin weer gauw met hen teruggegaan naar het hotel. Sandra en ik hebben de "straatjes" afgestruind en hebben flink gesjaggerd. Toch hadden we af en toe achteraf het gevoel, dat we nog meer eraf hadden kunnen pingelen, maar ja, je moet een ander ook af en toe wat gunnen, nietwaar? We gaan een dezer dagen nog een keer terug om de rest van ons verlanglijstje bij elkaar te shoppen en dan zal er, denk ik, ook wel een koffer bij gekocht moeten worden!

Al weer in Beijing... wat vliegt de tijd

Waar waren we ook alweer gebleven? Oh ja, nadat Leif wakker was geworden zijn we naar het park gegaan. Eerst zagen we een hoop waterfietsbootjes en een klein attractiepark, maar uiteindelijk hebben we het speeltuintje gevonden. Voor 15 RMB per persoon hebben de kinderen heerlijk gespeeld en wij genoten van hun stralende gezichtjes. Na het diner in "ons" restaurant was het alweer bijna bedjestijd en dat ging een stuk beter dan de dag tevoren.

De volgende dag, dus de dag voor vertrek, heeft Leif verschillende keren overgegeven en wij maakten ons zorgen of hij wel fit genoeg zou zijn om te vliegen. Gelukkig ging het 's middags een stuk beter en toen Tao Ling en Karen ook de boekjes van de Notary gebracht hadden, stond niets onze reis meer in de weg. Aan het einde van de middag nogmaals naar het park gegaan, maar we namen nu een andere route: we vonden een nog leukere en grotere speeltuin met zelfs een binnenspeeltuin. De kosten waren 20 RMB per kind, dus daar hoef je het niet voor te laten. Roemer mocht kiezen waar we gingen eten en het zal niemand verbazen dat het McDonald's is geworden. Edwin heeft vervolgens de kinderen meegenomen naar het hotel en Sandra en ik hebben Hohhot by night nog even bekeken. En toen was het tijd om de koffers te pakken. Beijing here we come!

Na het ontbijt hebben we nog wat op de kamers rondgehangen, maar om 10.45 was het dan toch echt tijd om uit te checken. Op het vliegveld bleek dat al onze koffers ongeveer 2 kg te zwaar waren, maar dat heeft verder geen problemen bezorgd. Het was nog even spannend of Leif mee mocht, want de baliemedewerkster kon het ticket voor Leif niet in het systeem vinden, maar ook dat ging uiteindelijk goed. Wij waren erg benieuwd hoe Leif de vliegreis zou ervaren, maar het bleek Roemer te zijn, die er een drama van maakte. Tao Ling en Karen hebben ons tot in het hotel begeleid en daarna gingen ze per trein terug naar huis. Klaas, Rita, Zhen, Nicolien en Tao Qi waren al eerder aangekomen en hadden geregeld, dat we weer twee kamers met connecting doors hadden. De grootte van de kamers was even wennen na de luxe in Hohhot, maar voor Leif was er wel een pandaknuffel in het bedje gezet. Nadat we de koffers uitgepakt hadden, hebben we even boodschappen gedaan. Edwin wil graag een echte Lolex van de zijdemarkt, want een echte is zelfs in China te duur. 's Avonds hebben we met z'n allen heerlijk gegeten in het "Meiling" restaurant. Voor Edwin was dit echter van korte duur, want Leif was te moe. Nadat de kids in bed lagen hebben we nog lekker op de gang bijgekletst met Klaas en Rita.

Vanmorgen was het erg druk in het restaurant, dus we hebben helaas apart ontbeten. Het eten was overigens wel lekker. Om 10 uur hadden we met de rest afgesproken; Zhen moest pasfoto's laten maken. Daarna gingen we per taxi naar de Panjiayuan Curio Market. Leuke snuisterijtjes en we hebben stempels voor ons vijven en een paar hangers gescoord. De terugreis per taxi was nog even spannend, want de chauffeur meende ons te "betoepen", maar dan kent hij ons nog niet. Gelukkig is ook dat avontuur goed afgelopen. Leif heeft daarna op de kamer even geslapen en intussen speelde Roemer winkeltje. Toen Leif wakker werd hebben ze heerlijk samen gestoeid, totdat Leif het op z'n heupen kreeg. Het heeft toch zeker een uur geduurd, voordat hij een beetje bedaarde. Om 18 uur stonden we weer gereed om naar het restaurant te gaan. We hebben wederom heerlijk gegeten en ook de kids hebben gesmuld. Nadat ik terug kwam van het klaarmaken van de papierkraam, zag ik dat Leif rechtop in bed stond. Ik heb hem toen even lekker geknuffeld, maar hij wilde daarna naar de pyjamaparty in kamer 1218. Jammer voor hem had mama daar toch een ander idee over. Uiteindelijk heb ik hem in slaap gewiegd en ligt hij nu prinsheerlijk in zijn bedje. Dochterlief kan geen genoeg krijgen van het sjniederen, maar ook dat zal gauw afgelopen zijn, want morgen vertrekken we om 11 uur richting Chinese muur en daarna staat Oud-Beijing op de agenda. We hebben er echt zin in.

Gers, paarden en vrieskou... kortom Binnen-Mongolië

Allereerst ontzettend leuk dat onze weblog zoveel bekeken wordt. Dank jullie wel voor de lieve berichtjes.
Ga vooral zo door.

Gisteren stonden we om half negen gereed voor het uitstapje naar de grasvlaktes. Na anderhalf uur hobbelen in een busje (af en toe stonden we ware doodsangsten uit) kwamen we aan bij een kamp met allemaal gers. We werden ontvangen met milktea en een soort van koekjes. We hebben in typisch Mongoolse klederdracht foto's gemaakt en vervolgens hebben we buiten verder rond gekeken. Het paardrijden lieten we voor wat het was, want wegens allergie (Sandra en Angela) en verwachtte dierenmishandeling (Edwin) leek ons dat niet zo'n goed idee. In de ger zelf is het (nog) lekker warm, maar buiten is het er 's avonds al zo koud, dat oppervlaktewater bevriest. Ook overdag is het guur en waait het behoorlijk en ik ben met de kinderen teruggelopen naar de ontvangstkamer. Leif kroop weer meteen naar de kommetjes met milktea en dronk hiervan. Later zei Roemer tegen me, dat er een paar vliegen in lagen. Het is maar wat je lekker vindt.
Edwin en Sandra waren intussen verder gelopen naar 3 stenen plateaus in de vorm van een ger, waar allemaal repen stof aan hingen. Om een wens te doen, moesten ze met een steen 3 x linksom en daarna 3 x rechtsom lopen en vervolgens de steen naar binnen gooien. Wat ze gewenst hebben? Dat houden ze voor zich.
We zouden nog gebruik maken van de lunch, maar Karen kreeg telefoon van de Notary, dat in het rode boekje een foutief paspoortnummer vermeld stond. Wij terug naar het hotel dus en Tao Ling en Karen het documentenrondje herhalen. Nadat de kids wat noedels from Holland gegeten hadden, merkten we aan Leif, dat hij naar de wc moest (hij is overdag zindelijk). Edwin nam hem gauw mee naar de kamer en dat was geen seconde te vroeg. Na een flinke makkes, dacht Edwin dat Leif klaar was, maar helaas. Resultaat: nog een hoop op de wastafel, broek en overhemd van papa en schoenen van Leif vies!
's Avonds naar hetzelfde restaurant als de avond tevoren, alleen hadden we nu geen tolk bij ons. We hebben een paar plaatjes aangewezen en voor de rest maar gehoopt, dat we geen hond of kat voorgeschoteld zouden krijgen ;-). We hebben in elk geval heerlijk gegeten.
Toen het bedtijd was, kreeg Leif het zwaar en wij dus ook. Wat hadden we een medelijden met ons mannetje, maar we vertrouwen erop dat het in de toekomst allemaal goed komt.

Vandaag zijn we naar de zoo geweest. In het begin dachten we: waar zijn we aan begonnen? De dierentuin lag midden in de heuvels/bergen en het is best heavy om een duo-buggy omhoog te duwen. Gelukkig konden we het merendeel van de route per bus afleggen. Het was in elk geval echt de moeite waard en de video-opnamen zijn, denk ik, erg mooi geworden.
Leif is nu aan het slapen en misschien gaan we vanmiddag nog op zoek naar het park, waar we verschillende tips over hebben gekregen. Zaterdag reizen we naar Beijing en we zien een bezoek aan het dino-museum morgen met de kinderen dan ook niet echt zitten. Ik denk, dat we er een tutdagje van gaan maken.

Familie Stevens compleet!!!

Onze Chinese reisbegeleiders waren zo lief om voor ons naar een (computer)muis op zoek te gaan, zodat we alsnog de website kunnen bijwerken. Wat hebben jullie allemaal gemist? Nou, een heleboel.

4 oktober 2008
Opa en oma Echt kwamen ons 's morgens nog even gedag zeggen en na wat "instructies" aan de andere thuisblijvers (Opa en oma Sjtasie en Roy en Daniëlla) vertrokken we rond 15 uur naar Schiphol. De rit verliep voorspoedig, totdat wij van Oma Sjtasie hoorden dat we ongeveer 1,5 uur vertraging zouden hebben. Desondanks toch maar naar Schiphol, want om 18.15 hadden we bij de incheckbalie met onze reisgenoten afgesproken. Het automatisch inchecken was geen succes, want Roemer had een aparte reservering en Leif stond bij onze reisgenoten vermeld. Toch maar aansluiten achter een hele lange rij en we namen toen ook afscheid van Roy en Daniëlla, die zo lief waren geweest om ons te brengen. Op een gegeven moment bevond Sandra zich meer op de wc, dan in de wachtrij, maar een paar pillen rijker (van de eerste hulp) en een paar euro's armer, gingen we toch vol goede moed om 21.45 boarden.
We are go for flight!

5 oktober 2008
Rond 13.30 plaatselijke tijd landden we op het vliegveld van Beijing. De stookkosten moeten daar torenhoog zijn, want de verwarming draaide overuren. Poeh, poeh. We werden opgewacht door Tao Qi, Tao Ling en Karen. De laatste twee zouden met ons naar Hohhot in Binnen-Mongolië vliegen. Tao Qi ging met onze reisgenoten naar Shenyang en we zullen elkaar zaterdag weer zien in Beijing. Om 17.20 stond onze vlucht naar Hohhot gepland, maar je gelooft het of niet, we stonden in de file! Nee, niet op straat, maar bij het taxiën. Gelukkig duurde de vlucht maar 3 kwartier en om 18.30 zetten we voet aan Mongoolse grond. Hohhot is een moderne stad met veel lichtversieringen. Wij verblijven in het Holiday Inn, een mooi hotel met goede faciliteiten. De kamers zijn erg ruim en we zijn erg blij met de connecting doors. Het hotel ligt aan een drukke weg (gezien het winkelaanbod, volgens mij, de Champs Elysees van Hohhot), waar de wegpiraten krioelen als mieren. Het is elke keer weer een uitdaging om de straat over te steken.

6 oktober 2008
's Morgens hadden we vrij en we maakten graag gebruik van de mogelijkheid nog even rustig te bij te komen van onze drukke reisdagen. Om 12.30 zouden Tao Ling en Karen naar onze kamer komen en rond 13.00 konden we Leif verwachten. Roemer en tante Sandra hadden het zich ondertussen gezellig gemaakt op de kamer met veel snoepjes en dvdtjes. Om 13.00 ging de telefoon: Leif had nog niet gegeten en de directrice van het kindertehuis wilde dit eerst nog even doen; we moesten dus nog een uurtje langer wachten. De zenuwen gierden door m'n keel, maar rond 14.10 ging dan toch onze bel: daar was dan eindelijk ons manneke. Erg wijs voor z'n leeftijd, maar toch nog een droppie. Hij had Elmo in z'n armen, dus ons pakketje heeft hij gekregen. Toen ik hem wilde oppakken, begon hij heel hard te huilen. Nadat z'n verzorgster en ik hem beetje voor beetje wat speelgoed gaven, konden we wat meer toenadering zoeken. De paperassen leken uren te duren, maar na het vertrek van de directrice en de verzorgster, mocht ook Roemer kennis maken met haar broertje. Na een hazeslaapje en een paar moeilijke momentjes, gingen we even naar het nabijgelegen warenhuis om wat kleertjes voor het kindertehuis te scoren. Leif had de grootste lol met Edwin op de roltrap en hij zit als een koning in de buggy. We hadden (en hebben) veel bekijks op straat en later ook bij McDonald's. Jawel hoor, Leif lust een happy meal. In playland stond een klein klimtoestel met glijbaan en zowel Roemer als Leif speelde naar hartelust. Toen Roemer op haar buik naar beneden gleed, deed Leif dat meteen na. Dat belooft nog wat voor de toekomst. Teruggekomen op de kamer hebben Roemer en Leif in hun pyjamaatjes nog even naar Nijntje gekeken. Heerlijk genieten; ons gezinnetje is eindelijk compleet.

7 oktober 2008
Om half zeven werden we gewekt door het alarm van de telefoon en ook Leif was toen present. Lekker even rustig wakker worden, maar bij het aankleden moest hij een speeltje even afgeven. Nou, nog nooit zo'n driftkikkertje meegemaakt. Ook later op de dag blijkt, dat we meteen moeten ingrijpen, want ons mannetje kan er wat van en Roemer moet het af en toe ontgelden. Wij hadden chocoladepasta meegenomen uit Nederland en Leif is zo'n smikkelkont, dat hij een boterham met pasta niet laat staan. Zijn maag kon wel een bodemloze put zijn, want hij kan de hele dag door eten (en snoepen). Vanmorgen hebben we nog een paar uur paperassen moeten doorploegen, maar vanmiddag gingen we voor de dagelijkse lichaamsbeweging Hohhot wat verkennen. Verder dan een paar straten zijn we niet gekomen, maar we hopen dat dit de komende dagen nog gaat lukken. Wel zagen we een speeltuintje en Edwin vroeg of Roemer en Leif daar even mochten spelen. Toen bleek dat het de speelplaats van een school was, hebben we het toch maar niet te lang gemaakt. Edwin ging vanmiddag met Tao Ling en Karen naar de Notary om nog wat documenten af te handelen en Sandra en ik zijn uiteindelijk met de kinderen op de hotelkamer gebleven. Zo konden ze al wat meer aan elkaar wennen. Op de driftbuien van Leif na, was het erg gezellig en ontspannen. We gaan ervan uit, dat die driftbuien in de toekomst vanzelf minder worden als hij ons beter verstaat en weet wat onze regels zijn. Voor ons is het ook even wennen, want het is toch weer iets heel anders: een baby van bijna 1 jaar of een ondernemend peutertje van bijna 2. 's Avonds zijn we met Tao Ling en Karen naar een restaurant aan de overkant geweest. Wij vonden het eten heerlijk en ook Leif heeft 4! kommetjes leeggegeten. Roemer was gewoonweg te moe, want ze at nauwelijks en vond het maar niks dat er geen kroepoek was.

Deze week moet er nog op verschillende momenten vanalles geregeld worden en van bezichtigingen komt waarschijnlijk minder terecht. Gelukkig staat morgen een uitstapje naar de grasvlaktes op de planning en we zijn dan ook erg benieuwd naar de leefgewoontes van de Mongolen. Voor nu welterusten en tot de volgende keer.