Onrust en kriebels tegelijk

Het is een roerige week geweest. Dinsdag heeft Netwerk een uitzending gewijd aan allerlei misstanden met het adoptiebeleid in China. Dit heeft voor veel onrust gezorgd en iedereen in adoptieland is benieuwd hoe dit gaat aflopen, aangezien de politiek zich er flink mee aan het bemoeien is. Er gaan geluiden dat adoptie uit China (tijdelijk) opgeschort moet worden, maar we kunnen, denk ik, allemaal dan wel vooruitzien dat het dan ook echt definitief is. Aan de andere kant wordt geroepen dat het grootschaliger opgepakt moet worden en dat Europa zich ermee moet bemoeien of dat er eerst gericht met China gesproken moet worden, voordat er onherroepelijke stappen worden ondernomen. Als het beeld, dat door Netwerk geschetst wordt, waar is, moet dit natuurlijk aan de kaak worden gesteld, maar voor de kinderen in China is internationale adoptie een laatste redmiddel en om deze mogelijkheid te sluiten... Daar wil ik niet eens aan denken.

Vooral niet, toen ik gistermorgen op de site van Meiling las, dat ze 10 Special Needs voorstellen hebben ontvangen. Wat veel, hè? Zouden we er dan nu toch bij zitten? Ik heb verschillende lijntjes uitgegooid, maar krijg niet echt bevestigd hoeveel ouderparen er nu voor ons op de wachtlijst staan. Dat wordt kielekiele en hopelijk slaat de weegschaal door naar de goede kant. Het kriebelt in ieder geval behoorlijk en ik bid, duim en alles wat maar mogelijk is om een voorstel. Ik wilde het eerst niet aan de grote klok hangen, maar alle hulp is welkom. Dus als iemand een kaarsje wil opsteken, heel graag!